De reis en eerste indruk

Vrijdag 23 juli zijn Marianne en ik begonnen aan onze lange reis naar Aruba. Eerst van schiphol naar Atlanta. dat was een lange vlucht en het vreemde was dat het nooit donker werd ondanks de tijd, maarja, we vlogen natuurlijk terug in de tijd.

aangekomen in Atlanta waar we 11 uur zouden blijven wilden we eigenlijk alleen nog maar slapen.
na besloten te hebben dat het kapen van het taxi-karretje met de zachte bankjes toch niet zo'n goed idee was gingen we op zoek naar een andere slaapmogelijkheid.
Bij gate E 26 vonden we een verlaten boarding-desk waar een heerlijk uitziend rubberen mat achter lag. Zonder moeite te doen om elkaar te overtuigen dat dit wel of niet kon gooiden we onze tassen neer achter de bali, verdwenen achter de computerschermen en rolden onze eerlijk gestolen dekentjes uit het vliegtuig uit.
Voor de veiligheid koppelden we al onze tassen aan elkaar zodat als er een gejat werd, de rest meteen onder ons hoofd weggesleept werden en we er dus meteen achter de tasjesdief aan konden gaan.
de belangrijke bezittingen verborgen we zo dicht mogelijk bij ons, telefoon in de broekzak, portemonnee onder de trui en heilig document paspoort verdween in de BH.
Zo, en nu even goed slapen! Na krom te hebben gelegen in het vliegtuig was de rubberen mat een traktatie, alhoewel dat niet lang duurde toen eenmaal onze spieren begonnen te verzuren en de spierpijn toenam. Desondanks hebben we een uurtje of 3 / 4 wat kunnen slapen en hadden we de volgende morgen toch weer een beetje energie om de goede gate op te zoeken en te gaan ontbijten.

Toen in het vliegtuig naar Aruba gestapt. Met ons mee vlogen voornamelijk vakantiegangers en Arubanen die naar Amerika waren geweest.
De vlucht duurde 4 uur, had wat vertraging maar was ontzettend mooi. Azuurblauw water met duizenden eilandjes onder ons rond de Bahamas.
Daarna een stuk van Haïti gezien, helaas vanaf daar veel bewolking en turbulentie, weinig meer kunnen zien.

De landing op Aruba was op zijn Arubaans. Gelukkig heeft Marianne dit met haar camera vastgelegd, want het gejoel en gegil van de enige twee Nederlanders aan boord was nogal overheersend op dat moment. We zaten net aan de verkeerde kant van het vliegtuig om Aruba te zien liggen, dus daar baalden we nogal van, daarna landde het vliegtuig met een aardige klap op Arubaanse grond en lagen wij dubbel van het lachen en de spanning. Het ging nu echt beginnen!

Op het vliegveld netjes opgehaald door de huisbaas, een Nederlander die ons in zijn dodge bakkie naar het appartement bracht. We kregen niet appartement nummer 6 zoals eerder gezegd was, maar nummer 1. Dat was prima want deze staat mooi op het hoekje en heeft wat exrta ruimte om het huis heen.
Het appartement is klein maar groot genoeg, wel knus eigenlijk. Twee gelijke kamers, ruime badkamer (met vreemde douche kwam ik achter, als je m te hard aanzet schiet de douchekop recht vooruit, al het water tegen de muur) in de woonkamer staat een bankje en de open keuken is klein maar alles doet t en er is ruimte genoeg voor 2. De slaapkamerramen kunnen open en als je dan de deur naar de woonkamer openzet waait het heerlijk door in huis, airco is dus niet echt nodig om constant aan te hebben.

vannochtend werd ik vroeg wakker, vast nog door de jetlag. nog even proberen te slapen maar om half 7 mn raam open gegooid zodat t lekker kon doorwaaien en wat hoor je dan? Een heus Arubaans huiskamerconcert! haha, ik denk dat vanwege de hitte de dag hier wat vroeger begint. Want warm is het! om half 8 zitten we al tegen de 30 graden.

vanmiddag gaan we even naar Marcel en zijn gezin, die zitten vlakbij oranjestad in een tijdelijk appartement. zij hebben eerder al hier gewoond en zitten er nu ook al wat langer, dus die kunnen ons vast een beetje op weg helpen hier. marianne en ik hebben Marcel maar vast tot onze aruba-papa omgedoopt.

Goed, het is tijd voor ontbijt en een afkoel-douche!

Veel liefs, Amely