paintbal, duiken en stage

Dag verre westerlingen daar in Nederland
(en sommigen van jullie in Guatemala, onderweg naar Boedapest of waar dan ook..)

Ik krijg alweer berichtjes dat het tijd wordt voor een nieuw bericht, dus hier zal je m hebben ook! En reken maar dat het voor straf een lange saaie wordt!

Laten we maar beginnen bij afgelopen weekeind. Zaterdag met een geweer door de afrikaanse bossen gerend en op mn medestudenten geschoten. Tja, een maand lang samen wonen op een campus, moet je toch wat doen om de frustratie kwijt te raken.. en omdat we verfballetjes gebruikten is iedereen er met wat blauwe plekken wel vanaf gekomen.
Hebben een hoop lol gehad met het paintballen in ieder geval.

Zondag heb ik de hele dag op de bodem van een zwembad doorgebracht. Wel in duikkostuum natuurlijk. We hebben allerlei dingen geoefend die je zou moeten kunnen als we straks in zee gaan duiken. Dus nu kan ik mn weight- belt laten vallen en weer omkrijgen onder water (is best lastig want je wordt ongeveer gelanceerd als je dat ding afdoet), mn masker leegblazen als er water in is gekomen omdat ik weer es onder water heb moeten lachen. En mocht mn buddy ooit buiten bewust zijn raken, kan k m ook redden. Dus maak je maar geen zorgen, ik red me wel onder water, alleen die 18m onder water vind ik toch wel een beetje eng.

Maandag hebben we aan onze scriptie gewerkt, niet heel interessant om iets over te weten, mocht er iemand geïnteresseerd zijn in de geschiedenis, politiek of economie van Zuid Afrika, mail maar ff, stuur k mn ontzettend interessante stukkie scriptie op.
We zijn ook nog naar Harris House geweest om soep te maken voor de mensen op de dump. Daarna de soep en het brood uitgedeeld op de dump.

Dinsdag zijn we naar Kuyasa geweest. We werden alle klassen rondgeleid door ene Charlie. Vreemd was dat in de meeste klassen geen leerkracht aanwezig was, maar ja, het was nog vroeg, en afrikanen en tijd, naja, je kent de vooroordelen wel..
Onze wandklok is trouwens ook door en door Afrikaans, gaat elke dag een paar minuutjes achter lopen.
Goed, op Kuyasa was toevallig net een teamvergadering bezig die wij bij mochten wonen. De directeur stond voor zijn team van leerkrachten die op hun stoelen zaten of hingen en rustig luisterden wat onze directeur met de klik in zijn naam te vertellen had. (Xolani heet ie trouwens, X wordt uitgesproken met een zij-klik. Wou dat ik kon horen wie nu allemaal aan t proberen waren zn naam uit te spreken :P t leuke aan Xhosa is dat je er niet in kunt fluisteren en niet ik kunt schreeuwen namelijk)
Er werden een aantal mededelingen voorgelezen waar Eline en ik verbaasd om waren, maar vooral heel hard ons best moesten doen om niet keihard te gaan lachen. Komen ze:
1. Leerkrachten mogen niet spijbelen: wanneer je als leerkracht op het rooster staat om les te geven is het wel de bedoeling dat je naar je klas gaat om les te geven. Blijven luieren in de personeelskamer mocht ook niet meer.
2. Van de leerkrachten wordt verwacht op tijd op school te komen.
3. Wanneer je ziek bent moet je dat even doorgeven aan de school, dan weten ze ervan.

Eline en ik hebben als een stel brugklassers tijdens een les voortplanting onze wangen stukgebeten om niet te hoeven lachen.

Na deze interessante vergadering werd ik lichtelijk geconfronteerd met het spijbelgedrag van een leerkracht. Ik werd gedumpt in een klas met 40 kinderen. Er werd mij verteld dat hun leerkracht er zo aan zou komen, ik moest dus even in de klas wachten. Vijf minuten gingen voorbij, geen leerkracht, 10 minuten gingen voorbij, geen leerkracht, wel 40 gillende en joelende kinderen. Ze stonden nog net niet op hun tafels, dus besloot ik dat maar te voorkomen door es wat spelletjes uit mn mouw te schudden.
Even later stond ik dus met 40 kinderen en een enorme taalbarrière commando pingelen en de paardenrace uit te leggen. Het ging me nog aardig af.
Toen mijn spelletjes repertoire aan zn einde kwam wisten de kinderen zich gelukkig prima te vermaken met dans en zang. Wát een ritme, wát een stemmen, wát een bewegingen. Dit was echt op en top Afrika. Geweldig!
Uiteindelijk werd ik gered door onze privé chauffeur Mike die ons op kwam halen. De kinderen begonnen namelijk net iets te veel interesse te tonen in mijn lange niet kroezende haar, en zoveel vieze handjes in je haar is ook niet heel handig.

Woensdag was een aardig drukke dag. Eerst naar Kuyasa geweest, waar het een enorme chaos was. Er was namelijk een staking voor de veel te hoge voedselprijzen, dus de ene helft van de leerkrachten was niet op komen dagen en de andere helft stond op parkeerplaats zijn/haar auto te wassen, teennagels te lakken, schoenen te poetsen of wat dan ook maar niet met onderwijs te maken heeft. Eerlijk gezegd verbaast het me allemaal niet eens zo erg meer.
’s Middags eerst activity centre gedaan met Eline. Na 2 uur kindertjes vermaakt te hebben met allerlei knutselwerkjes en dergelijke kwam de roeiklas voor hun wekelijkse lesuurtje. Dit keer hebben we ze opstellen laten schrijven over hun toekomst. Heel grappig om te lezen.
Woensdagavond was het dan tijd om de duikpraktijken in theorie te bewijzen, en dat dan wel samen in de plaatselijke kroeg, met een biertje aan de bar. Oké prima, alles best, ik denk altijd maar, ACH JA, tis afrika…
Daarna natuurlijk met onze divingdude een drankje gedaan om te vieren dat we t allemaal (heel verassend) hadden gehaald.

Vandaag weer vroeg op pad naar Kuyasa, moeten dr elke morgen half 8 heen, dus we maken aardig lange dagen.
Vandaag waren zo’n 6 a 7 leerkrachten aanwezig, waarvan 5 in de personeelskamer hingen (met nadruk op hingen, t woord ‘hangover’ heeft hier veel mee te maken) Waar de rest van de leerkrachten waren gebleven was ons een groot raadsel.
Later werd ons verteld dat de leerkrachten een feest hadden tot een uur of 4 snachts en nu allemaal met hun brakke kop in bed lagen. Ahaa… oké, ACH JA, tis Afrika he.. nee, dit kon echt niet hoor. Na wat navragen bleek dat grade 12 (kids jaar of 16) vannacht een feestje hadden gehad OP SCHOOL, onder ‘toezicht’ van de leerkrachten die nu dus brak in bed lagen.
Wij vonden dit toch wel een reden om, ondanks dat wij dit niet zo snel meer doen na alle cultuurshockerende dingen van de afgelopen weken, van onze stoel af te vallen. Hierop werd ons een interessante theorie uitgelegd over verantwoordelijkheid die de school heeft over de kinderen en dat de kinderen zich beter kunnen bezatten op school dan in de plaatselijke kroeg, want als er op een feestje op school een mes wordt getrokken, is er dan in ieder geval een leerkracht in de buurt die dat aan de ouders kan gaan vertellen, mits deze leerkracht enigszins nuchter is gebleven. Vannacht was er trouwens ook weer iemand neergestoken en dat moest natuurlijk ook nog worden opgelost, dus als resultaat daarvan waren er nog minder leerkrachten in de klas. Eline en ik hebben dus de hele dag gezellig spelletjes geïmproviseerd met onze kindjes en zijn daarmee de leukste juffen van de school, en waarschijnlijk ook de juffen met het meeste aanwezigheidsgehalte.
Toen we op onze trouwe Mike stonden te wachten om ons op te halen van Kuyasa stonden Eline en ik nietsvermoedend aan de poort te wachten. Tot er opeens een overenthousiaste groep kleuters (zo’n 60 denk ik) op ons af kwam rennen. Geen idee waarom ze zo enthousiast waren ons te zien. Waarschijnlijk vanwege het kleurtje dat wij toevallig bij onze geboorte mee hebben gekregen. En dat terwijl wij ons, zeker na het nogmaals verdiepen in de geschiedenis van dit land, soms een beetje schamen voor ons witte kleurtje.
’s Middags vriendjes gemaakt in het activiteitencentrum. Ten huwelijk gevraagd door een 10- jarig jongetje (“what’s your name?” jongetje: “ I’m 16 years old” yeah right!) Gelukkig ben ik op alles voorbereid en had ik mijn blinkende verlovingsring om.

We hebben trouwens ook eindelijk weer begeleiding hier. We werden voorgesteld aan mister Hensens. Nietsvermoedend schudden wij de beste man de hand en spreken onze namen op engelse manier uit. Meteen daarna beginnen we te gillen van schrik als blijkt dat onze mister Hensens een rasechte Hollander is. Haha, dat verwacht je niet in Zuid Afrika. In ieder geval fijn dat we nu weer begeleiding hebben.

Dit weekeind ga ik met 11 meiden naar East Londen. We hebben een erg leuke groep, dus dat wordt vast weer heel gezellig.

Nou, ik denk dat ik jullie wel weer lang genoeg heb verveeld/op de hoogte heb gebracht. Leuk om steeds alle berichtjes te lezen, dus stuur er gerust een! Ik ga mn kamer opruimen voordat de schoonmaakster dat morgen doet (te lief mens is dat.)

Geniet van de laatste vakantiedagen daar in Nederland (voor iedereen die weer op basisschool schema moet beginnen) en voor de rest: geniet er nog ff van!
Tot mails/bels/schrijfs/hyves/msns/skypes( jaa, Eline heeft het gedowload, 3 hoeraatjes voor Eline graag!)

Veel liefs am!